Dagboekaantekeningen van Luc Boumans gedurende de   Eclipsreis van Stichting Geowetenschappelijke Activiteiten   Turkije 2006

Zaterdag 1 april

De wekker gaat keurig om 4:30 uur af. Wassen, aankleden, wekker opnieuw zetten op 7:30 voor Les. Rond vijf uur naar beneden. Het ontbijt staat klaar voor zes man. De meeste anderen zitten al te eten. Tegen half zes zien we een busje het terrein oprijden. Ik ga naar beneden om te kunnen zeggen dat we bijna klaar zijn. Als iedereen er is, brengt hij ons richting Göreme, waarbij op dit uur rode stoplichten betekenisloos zijn. Bij aankomst zijn we beslist niet de enigen die vroeg op zijn. Her en der staan nog meer busjes en ook terreinwagens met aanhangers. We worden vriendelijk de weg gewezen door een Britse dame. Melden in het kantoor voor de administratie. Daar vertellen ze ook wat we verder moeten doen. Alleen mijn naam is verkeerd gespeld. Dat wordt gecorrigeerd. De betaling kan in Euro's of in Lira. Ik heb 247 Lira neergeteld (ongeveer 160 Euro) en daarna konden we naar de ruimte ernaast om een kop thee te drinken. Het was er een drukte van belang. Ik schatte dat er binnen en buiten een man of vijftig stond te wachten. We verdoen onze tijd met het bekijken van de sterren en planeten. Jupiter en Venus blijven het langst zichtbaar. Na een dik half uur vertrekken de eerste groepen. Wij zijn ongeveer de zesde groep. Een Canadese vader en zoon worden aan onze groep toegevoegd. In korte tijd zijn we op het veld waar de eerste drie heteluchtballonnen al grotendeels met lucht zijn opgeblazen. Onze ballon, met het opschrift EFES Pilsen, wordt aangeleverd en met wat hulp van ons, wordt de grote, zware mand van de trailer gekanteld. Drie mannen rennen als gekken in het rond om de ballon uit te rollen, de twee ventilatoren aan de gang te helpen, de mand met ballon aan de terreinwagen te verankeren, de top van de ballon te sluiten, enz.

Sneller dan verwacht - binnen enkele minuten - wordt de brander ontstoken. Vrijwel direct erna krijgen we het commando in de mand te klimmen. De piloot, die Mustafa heet, begint meteen met het uitleggen van de landingsinstructie. En even later zijn we van de grond. Boven ons brullen de branders. Nu de lucht nog koud is, vallen er regelmatig condensdruppels op ons neer. In een mum van tijd hebben we al een behoorlijke hoogte bereikt. Als je in de verte kijkt is alles nog grotendeels in nevelen gehuld. De zon is maar amper boven de kim en beschijnt de bergen nog niet.

Mustafa vertelt in het kort wat we onder ons zien, maar de geologen onder ons hebben veel meer belangstelling voor andere details en bijzonderheden die vanaf de grond moeilijk te zien zijn. Zelf geniet ik volop van het uitzicht op de opvallende rotsformaties zoals de potloodvallei. Ik maak verschillende foto's vanaf deze hoogte. Ook heb ik wat foto's kort na elkaar gemaakt om thuis te proberen er een stereofoto van te maken (bedankt voor de tip Robert). Later zal wel blijken of het bruikbaar zal zijn. Op meerdere momenten verplaatsen we ons nauwelijks, maar draaien we zachtjes in het rond. Op een gegeven moment meen ik dat de pret voorbij is. Elders zie ik dat ballonnen zijn geland en ingepakt worden. We dalen tot enkele meters boven de grond en bevinden ons bijna midden in een bloeiende boomgaard. Dat kan de bedoeling toch niet zijn? Even later brullen de branders boven ons en stijgen we gelukkig snel weer op. Het feest duurde daarna nog ruim een half uur. De hele ballonvaart heeft ongeveer anderhalf uur in beslag genomen. Misschien mag het veel langer duren wanneer de ballon door de wind wordt meegenomen naar verre oorden, maar voor ons is het vandaag precies genoeg zo.

De landing gaat zeer soepel. Precies midden op een smal landweggetje tussen de boomgaard en de wijngaard, zet Mustafa de ballon neer. We moeten allemaal in de mand blijven. Als de helpers zijn aangekomen mag er één uit. Daarna nog een en nog een, totdat de mand net los komt van de grond. De helpers beginnen aan de mand te trekken zodat deze over het landweggetje zweeft. Zo ontstaat er voldoende ruimte om ook de ballon op het landweggetje neer te laten komen. Het loopt heel gesmeerd en iedereen weet precies wat hij moet doen.

Op de trailer staan een aantal bierflesjes van EFES. We krijgen ze aangeboden, maar niemand wil op dit vroege uur aan de alcohol. Bij gebrek aan de traditionele champagne, neem ik toch maar een flesje bier. Er is volop cake voorhanden in verschillende kleuren en smaken. Soms staan we met twee plakken tegelijk in de hand. Het aanbieden gaat net zolang door tot de vier cakes (voor acht man) op zijn. Terwijl wij staan te smullen, schrijft Mustafa onze namen op het Certificaat.
We nemen weer plaats in het busje dat nu met duizelingwekkende vaart door de smalle, kronkelige straatjes van Göreme scheurt. Ergens in het oude centrum, brengen we de twee Canadezen naar hun hotel. Sneller als we gehaald werden, staan ook wij weer bij ons hotel. Onze bagage staat al te wachten en we kunnen eigenlijk meteen vertrekken.

We gaan naar Sivas. Boudewijn is teleurgesteld dat professor Durmuş Boztuğ van de Universiteit van Sivas niet gearriveerd is. Er was een kamer voor hem gereserveerd, zodat hij met ons naar Sivas zou rijden en ons onderweg het een en ander zou kunnen laten zien en over enkele geologische bijzonderheden zou vertellen.

Allereerst gaan we naar de besneeuwde top van de vulkaan Erciyes Daği. Onderweg krijgen we hem al mooi in het zicht. In een grote boog via de stad Kayseri, rijden we er omheen. Daar gaat de zeer smalle weg kronkelend omhoog totdat deze op een parkeerterrein eindigt en we bij een skilift komen. Aangezien ik niet kan skiën wil ik nu ook wel eens in een stoeltjeslift zitten. Jammer genoeg is de tweede lift niet in gebruik, waardoor we halverwege de top moeten uitstappen. De wind is ijzig koud, dus een warme drank gaat er wel in. De verlegen uitbater lijkt alleen snoepgoed te verkopen, maar op verzoek komt er toch koffie, thee en warme chocomelk op tafel.
Een half uur later dan afgesproken, komen we weer beneden bij de bus. Vervolgens moeten we nog een half uur wachten totdat iemand zijn hamburger heeft gekregen. Een uur later dan gepland rijden we verder richting Sivas.

 Onderweg stoppen we nog bij de Hittitische handelsplaats Kanesh (Kültepe). Het zier er erg verlaten uit. Plotseling verschijnt er een lokale gids die ons meeneemt. Het blijkt een erg grote handelsplaats te zijn geweest. Het doet mij denken aan een grote Romeinse legerplaats, maar dit is veel ouder. Zeer indrukwekkend. Veel is al opgegraven. Onderweg ziet Olaf een Hop opvliegen, ergens anders lopen twee grote schildpadden. Ook een grote zwarte steen blijkt intrigerend te zijn. Bij nadere bestudering wordt geconcludeerd dat het om een slak uit een ijzeroven gaat.

De hele wijde omgeving is vergeven van de Maretak (Vogellijm, Mistletoe). Soms staan er lanen vol met bomen die hiermee bezet zijn. Bij ons zie je dat veel minder. Het moet hier een paradijs zijn voor Panoramix. We hebben niet gewacht tot volle maan om de Druïde aan het werk te zien.

Dan nog het laatste stuk naar Sivas. Midden in het centrum aan een hoofdstraat is ons hotel. Daar treffen we professor Durmuş met vrouw en verwend nakomertje aan. Men weet Durmuş ervan te overtuigen dat het beter is als hij de volgende dag alleen met ons meegaat.
Dit keer eten we niet van een lopend buffet, maar is alles in kleine porties voorbereid. Er wordt alleen water, geen alcoholica geschonken. Het is even wennen.