Dagboekaantekeningen van Luc Boumans gedurende de   Eclipsreis van Stichting Geowetenschappelijke Activiteiten   Turkije 2006

Vrijdag 31 maart

Vandaag is Yusuf jarig. Bij het ontbijt hebben we voor hem gezongen. Hij voelde zich er lekker ongemakkelijk bij.

Direct erna naar de Onderaardse Stad van Kaymakli. Vier etages onder elkaar in de grond, waarbij de verschillende niveaus van elkaar gescheiden kunnen worden door een afsluitende grote ronde steen, een soort molensteen. De Ondergrondse Stad werd gebruikt om te vluchten bij aanvallen van buiten. De ruimten werden hooguit enkele weken achtereen gebruikt. We zien stallen, een kerk, een keuken, vele gangen en kamers. Het geheel staat met de buitenlucht in verbinding met een vernuftig ventilatiesysteem. Het complex is al in gebruik sinds de 5e eeuw BC.

Vervolgens gaan we verder Cappadocië verkennen. In het Openluchtmuseum van Göreme bezoeken we, om wat tijd te winnen, slechts drie van de vele kerkjes. We zien verschillende soorten muurschilderingen en fresco's, onder andere uit de Byzantijnse tijd. In dit voorbeeld zijn de twee periodes over elkaar heen geschilderd.

Daarna maken we een tour in de omgeving. De potlodenvallei, de duivenvallei, de rode vallei, de witte vallei en tot slot de drie valleien in Zelve (spreek uit: Zelwe). Onderweg hebben we verschillende fotopauzes ingelast, zowel op geplande als niet geplande locaties. Les heeft bij de witte vallei een fraaie shawl gekocht bij een vrouwtje die ze ter plaatse aan het breien of haken was.

Als een baken steekt een hoge rotspunt boven het dorp Uçhisar, die ook wel de gatenkaas genoemd wordt, uit. De rotspunt is aan alle kanten uitgehakt met rotswoningen. Op veel plaatsen kan je er geheel doorheen kijken. In het dorp worden diverse woningen met nieuw materiaal volgens de oude technieken gerestaureerd. Van binnen worden ze wel van modern comfort voorzien, inclusief schotelantennes.

In Zelve hebben we twee van de drie valleien van het Openluchtmuseum bekeken. Indrukwekkend.

Op weg naar het hotel heeft een klein deel van het gezelschap nog even een tapijtknoperij bezocht. De manier waarop we onthaald werden deed ons vermoeden dat verkoop het volgende doel zou zijn. We hebben het atelier bekeken waar we door een Nederlands sprekende verkoper snel, maar goede informatie kregen. Aansluitend de zijdespinnerij bekeken, waarbij we een cocon kregen een zelf een cocon mochten vasthouden terwijl de 800.000 meter draad in hoog tempo werd afgewikkeld. Vlug weden we naar de showroom gebracht. Langs de kanten stonden banken waar met gemak vijftig man op kon plaatsnemen. Wij waren, inclusief de gids, met zeven man. De verkoper bleek een gewiekst man te zijn. In een mum van tijd werden verschillende tapijten voor ons uitgerold. De ene nog mooier dan de ander. Met een kort knikje, handgebaar of instructie, rolden twee man in hoog tempo allerlei tapijten in verschillende technieken formaten en dessins voor ons uit. De mannen - ook de theedragers, want we kregen appelthee om ons mild te stemmen - voerden zijn orders in looppas uit. Het leek wel een militaire drill. Aan het eind van de show, waar wel veertig tapijten waren uitgerold, werd gevraagd waar onze belangstelling naar uit ging. Zelfs de papieren waarop alles vastgelegd zou worden, werden ons al voor gehouden. Per persoon kregen we een persoonlijke begeleider die ons naar andere toonzalen mee troonden. Toen we lieten merken dat ook de kleinste kleedjes niet op ons programma stonden, werden we snel aan ons lot overgelaten. Daarna hebben we nog lang op Peter gewacht, die uiteindelijk een groot tapijt gekocht heeft. Yusuf heeft geholpen met afdingen. Of hij nu de goede prijs betaald heeft, weet ik niet.

Naar het hotel. Eten en naar bed, want morgen moet ik extreem vroeg op. De wekker staat op half vijf.