Dagboekaantekeningen van Luc Boumans gedurende de   Eclipsreis van Stichting Geowetenschappelijke Activiteiten   Turkije 2006

Donderdag 30 maart

Vandaag hebben we veel op het programma staan. Om 8 uur rijden we uit Konya weg richting Çatalhöyük. Het is verder weg dan we dachten en de weg is slecht. Tegen negen uur staan we voor het hek. De bewaker doet open en hij vertelt Yusuf wat we zo al kunnen bezichtigen, want de stroom is uitgevallen. Het is een beetje behelpen. In een forse tent zien we een deel van de echte opgraving. Een paar borden met tekeningen en tekst geven aan wat we zien. Een ander deel van de opgraving is buiten afgedekt met zandzakken en plastic. Het overgrote deel van Çatalhöyük zit nog of weer onder de grond.

Bij de ingang is een huisje opgebouwd zoals het er uit gezien zal hebben. Ik vind het daarbij jammer dat de typische ingang via het dak niet gebruikt is, maar een gat in een van de wanden verschaft ons toegang. Het aardigste vind ik de tekening en decoraties op de wanden.

 Er is ook een zaaltje met andere informatiepanelen en replica's van vondsten, waaronder het bekende Moederbeeldje en een spiegel van Obsidiaan (vulkanisch glas, dat veelvuldig in deze omgeving voorkomt) . Yusuf schijnt met zijn zaklantaarn in het halfduister. Het geheel is interessant, maar persoonlijk had ik hier meer van verwacht.

 Les ziet een soort hamster die haar verbaasd aankijkt voordat hij in een van de vele gaten in de grond verdwijnt. Later zien we elders nog meer van deze aardige beestjes.

 We rijden terug naar Konya om het Mevlanaklooster te bezoeken. De dames zijn op verzoek van Yusuf decent gekleed. Bij de ingang staan plastic overtrekken voor de schoenen en hoofddoeken voor de dames klaar. Van Yusuf mogen we niet giechelen.
Binnen is het een drukte van belang. Enkele moslims zijn in gebed. Naast het graf van Mevlana staan er nog meer kisten van andere hoogwaardigheidsbekleders. Aansluitend aan deze ruimte begint een museum over Islamitische geschriften zoals de Koran en teksten van Mevlana. Ook staan muziekinstrumenten opgesteld die gebruikt werden bij het dansen van de Derwisjen. Vooral de oude boeken, die soms al dateren uit de 13e eeuw, zien er fraai uit. Het valt me op dat ik geen maatregelen zie om de boeken te conditioneren.

In een gebouw naast het klooster is de keuken, tevens oefenruimte voor de dansende Derwisjen. Deze dans is vooral bedoeld als een soort meditatie.
We krijgen hier, inclusief het zelf regelen van een lunch, een uur de tijd voor. Een tikkeltje gestressed is de groep precies op tijd weer terug bij de bus.

We gaan op weg naar Cappadocië. Een mooie, maar lange rit over smalle, slechte wegen. Via kale vlakten komen we bij de Kervanseray van Obruk Han. Erachter ligt iets wat het meest lijkt op een grote ronde vijver. Het blijkt een doline te zijn, een ingestorte grot die vol water gelopen is. Waarschijnlijk wordt hij gevuld door een onderaards riviertje. Het vreemdste is dat de put vrijwel volmaakt rond lijkt. Bovendien schijnt de zichtbare steenlaag aan de randen niet van een soort te zijn dat je zou verwachten. Voer voor de geologen. Zonder nader onderzoek onder water kunnen ze het niet oplossen.

http://www.turkishhan.org/obruk.htm

We gaan weer over dezelfde zijweg terug naar de hoofdweg en komen de drempel tegen die eerder niet zichtbaar was. Daarbij hebben Chantal en Jack zich lelijk bezeerd. Ze zaten achterin en werden letterlijk uit hun stoel gezwiept. Rug- en nekklachten waren het gevolg.

Urenlang hebben we op deze hoogvlakte een vrij zicht op de besneeuwde vulkaan Hasan Daği (spreek uit: Haasan Da). Later komen we de eerste voorbeelden tegen van de zo karakteristiek rotsformaties van Cappadocië. We zien ook de eerste rotswoningen.

Op weg naar de Ondergrondse Stad stoppen we nog even bij de Ihlana-kloof. Dit is een kleine uitvoering van de Grand Canyon. Ongeveer 150 meter diep. Erg leuk om te zien. Door de vele (foto)stops die we gemaakt hebben, zijn we vijf minuten te laat om de Ondergrondse Stad te bezoeken. Morgen proberen we het opnieuw.

Hotel opgezocht in Göreme waar we ook weer meteen aan tafel konden. In de lounge hebben de foto's en film van de zonsverduistering van Robert en Loek bekeken. Bijtijds naar bed, want morgen is het weer vroeg op om terug te gaan naar de Ondergrondse Stad.