Dagboekaantekeningen van Luc Boumans gedurende de   Eclipsreis van Stichting Geowetenschappelijke Activiteiten   Turkije 2006

Dinsdag 4 april

Het wordt vooral een dag van reizen. Ruim 500 km over matige wegen zodat je niet echt kan doorrijden. Precies op tijd verlaten we Sivas en gaan op weg naar de ruïne van de oude Hittitische stad Hattusas. Deze ligt halverwege Sivas en Ankara.

Onderweg zien we nog een aardige formatie Basalt. Dus dat wordt weer een fotostop.

Aan het eind van de ochtend komen we bij Hattusas aan. Eerst een snelle plaspauze bij de tent waar Yusuf normaal gesproken met zijn groepen gaat lunchen, maar wij hadden afgesproken dat we later ergens onderweg eenvoudig iets zouden nuttigen, een broodje of zo. De eigenaar stelt voor om eerst de opgravingen te bekijken en daarna bij hem te komen eten. Hij gaat met ons mee (om te zorgen dat we ons niet bedenken?) terwijl zijn personeel het eten gaat klaar maken. Het zal soep, rijst met spinazie en een vlees/groente gerecht worden. Dit is wel zo handig.

 Hattus, the cursed city of the Hatti and Hittite Empire

De opgegraven stad is zeer groot. De stad heeft een stadsmuur met een lengte van zeven kilometer gehad waarin vier poorten zaten. We beginnen bij de eerste poort met meteen erachter de bibliotheek, een soort archief, waar ruim 16.000 kleitabletten gevonden zijn, sommige in een envelop van klei. Met deze vondst is het mogelijk geworden het Hittitische spijkerschrift te ontcijferen. We worden meteen belaagd door een aantal zeer opdringerige verkopers van beeldjes en boekjes.

Bij een offerruimte ligt een kubus Nefriet van ongeveer 60 cm. Bijna bizar. Het blok Nefriet wordt gelijk gebruikt als uitstalkast van snuisterijen.

Veel muren zijn gemaakt van de plaatselijke kalksteenrotsen, maar de buitenmuren en andere belangrijke stenen, komen van elders, minstens 40 km verder.

 We rijden naar de Leeuwenpoort. De verkopers stappen in hun auto's en volgen ons. Even later gaan we naar de volgende poort met de onderaardse gang. Vooral deze laatste is bijzonder. De gang is opgebouwd uit ronde rotsblokken die gestapeld zijn in een hoge driehoek. In Efese schijnt iets soortgelijks te zijn.

 Een eind verderop bekijken we de schriftuurwand. Het zijn twee ruimten, waarbij de ene de binnenkamer en de andere de buitenkamer wordt genoemd. De reliëfs stellen allerlei figuren voor die veel weg hebben van de manier van afbeelden zoals de Egyptenaren deden. Buiten hebben ze een soort straatje van tuinhuisjes opgesteld met snuisterijen en andere prullaria. Ik heb wel zin in een kleitabletje met een soort spijkerschrift, maar vind het te duur. Meteen gaat de prijs omlaag. Voor het eerst ben ik aan het afdingen. We komen uit op de kleitablet samen met een zegelstempel voor de prijs van de kleitablet alleen. We zijn beiden tevreden.

We gaan gauw weg richting Ankara. Nog ruim twee uur rijden. En we willen opschieten zodat we in Ankara nog een kort bezoek aan het Oudheidkundig Museum kunnen brengen. Ze hebben daar een aantal voorwerpen van de opgravingen waar we geweest zijn. We hebben nog een ruim uur tot onze beschikking. Yusuf leidt ons snel rond om de hoogtepunten aan te wijzen, daarna kunnen we op eigen houtje nog een rondje maken. Hier zien we wandschilderingen van Çatal Höyük, vondsten uit de Hittitische tijd en het graf van Koning Midas. Het blijkt een niet zo grote, maar wel fraaie collectie te zijn. In die korte tijd die we hebben, krijgen we toch een goed beeld.

Oudheidkundig museum van Anatolië in Ankara

Naar het hotel dat een klasse beter blijkt te zijn dan we tot nu toe gehad hebben. Het zeer uitgebreide buffet wordt opgeluisterd met levende muziek en al spoedig dansen de mannen de vonken van de vloer. ongemerkt wordt het toch nog een Turkse avond. Arie en Jacob dansen mee en even later laat de chauffeur een dans zien waarbij hij zichzelf begeleid met tegen elkaar klikkende lepels. Ook Yusuf laat zich niet onbetuigd.
Wij hebben onze kamer recht tegenover de deur van het restaurant en kunnen dus nog lang meegenieten van alle vrolijkheid. We zetten de wekker weer op 6 uur, want morgen moeten we bijtijds op het vliegveld zijn.